ข่าวสาร

**การเห็นตัวเองในยุคไม่มีกระจก: เรื่องราวที่น่าสนใจ** ในสมัยอดีต ก่อนที่มนุษย์จะคิดค้นกระจกขึ้นมา การเห็นหน้าตัวเองไม่ใช่เรื่องง่ายเหมือนวันนี้ เราไม่มีสิ่งใดให้สะท้อนภาพได้ชัดเจนเหมือนกระจกที่เราคุ้นเคยกันในปัจจุบัน การมองเห็นตัวเองจึงเป็นการใช้วิธีตามธรรมชาติที่มีอยู่รอบตัว เช่น การตักน้ำใส่กะโหลกหรือภาชนะที่มีผิวน้ำเรียบ เพื่อดูเงาของตัวเองในผิวน้ำนั้น โดยหลักการนี้อิงจากการสะท้อนของแสงบนผิวน้ำที่นิ่งและใส ซึ่งช่วยให้เห็นใบหน้าได้อย่างชัดเจน แม้จะไม่ชัดเท่ากระจกก็ตาม นอกจากการใช้ผิวน้ำเป็นกระจกธรรมชาติแล้ว มนุษย์ยังเรียนรู้เกี่ยวกับภาพลักษณ์ของตัวเองผ่านสายตาของคนอื่นด้วย การมองเห็นตัวเองโดยตรงนั้นมีขีดจำกัด แต่เมื่อคนอื่นมองเราและสะท้อนกลับมาผ่านคำพูดหรือท่าทาง จะช่วยให้เราเข้าใจตัวตนและรูปลักษณ์ของตัวเองได้ดีขึ้น นี่คือเหตุผลที่ทฤษฎี "หน้าต่างโจฮารี" (Johari Window) ชี้ให้เห็นว่า การรับรู้ตัวเองไม่เพียงมาจากการมองเห็นเท่านั้น แต่ยังเกี่ยวข้องกับการปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่นอีกด้วย ในมุมมองของจิตวิทยา การเห็นภาพสะท้อนของตัวเองในกระจกหรือผิวน้ำช่วยสร้างความสนใจในตัวตน (self-esteem) และช่วยให้เข้าใจตัวเองได้มากขึ้น การพูดคุยกับตัวเองหน้ากระจกจึงถือเป็นการสะท้อนความรู้สึกและการยอมรับตัวเองในอีกมุมหนึ่ง ดังนั้น ก่อนที่จะมีกระจก มนุษย์ได้ใช้วิธีการธรรมชาติอย่างการตักน้ำเพื่อดูเงาของตัวเอง และรับรู้ตัวตนผ่านทัศนคติแรงกระตุ้นจากผู้อื่นและการสะท้อนภาพในธรรมชาติ ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นที่สำคัญในการเข้าใจตัวตนและพัฒนาความรู้สึกตัวเองในสังคมของเรา **ค้นพบตัวเองในยุคก่อนกระจก - เส้นทางสู่การเข้าใจตัวเราในแบบที่ไม่เหมือนใคร!** การย้อนกลับไปคิดถึงวันที่ไม่มีกระจก อาจทำให้เราเห็นความสำคัญของการสละเวลาให้กับการอยู่กับตัวเองและค้นหาตัวตนผ่านมุมมองของคนรอบข้าง พร้อมทั้งเปิดโอกาสให้เราได้พัฒนาและยอมรับตัวตนอย่างแท้จริง